ค็อตเพื่มเติม

خط اطغراء

      ๒ หมึก จะใช้หมึซึมธรรมดาโดยถ้าใช้ แบบจุ่ม จะนิยมใส่ เชือฝ้ายหรือสำลี ในขวดหมึเพื่อกันเลอะเทอะ

๓ กระดาษ จะใช้เป็นกระดาษโฟร์โต้ เพราะหมึกแห้งเร็ว จะทำงานง่าย

 อุปกรณ์ที่ใช้

๑ ปากกา  เขียนที่ใช้เขียนจะแต่ต่างจาปาาหัวตัดทั่วไป คือจะเฉียง โดยทำมุมประมาณ ๑๕-๓๐ องศา และเค้ากรีดตรงปลาย

خط اللديواني الجلي

ค็อตตุ้ลดีย์วานีย์ ญ่าลีย์ เป็นค็อตที่ดัดแปลงจากดีย์วานีย์ มาเพื่อใช้เขียนในการสื่อความหมายออกเป็นรูปภาพ จะอ่านยากกว่า แต่จะรู้ได้เลยว่าความหมายที่ใช้สื่อนั้นเกี่ยวกับเรื่องอะไร

خط الديواني

      ค็อตตุ้ลดีย์วานีย์ เป็นค็อตเล่นหางที่ใช้กันในหนังสือทางราชการ เหมือนค็อตขั้นสูง และหางสามรถติดต่อกับตัวอื่นได้ในคำเดียวกันหรือคำอื่นค้อตชนิดนี้มีหลักการเขียนไม่มากแต่ต้องเส้นให้อ่อนช้อยจึงต้องฝึกเป็นเวลานาน 

خط الفارسي

 ค็อตตุ้ลฟารีซีย์ หรือ ตะลีก เป็นค็อตที่เกิดขึ้นในประเทศเปอร์เซีย โดยการผสมกันละหว่างค็อตรุกอะฮ์และค็อตดีวาน จะนิยมเขียนกันมากในแถบประเทศอิรัก ซึ่งอาจเป็นสัญลักษณ์ของพวกชีอะเลยก็ว่าได้ 

ลักษณะจะทรงคล้ายเรือ 

خط الثلث

   ค็อตตุ้ลซุลุซ เป็นค็อตที่พบเห็นบ่ายมาก เพราะสวยงาม ดูเป็นระเบียบ ดูอ้อนช้อยงดงาม

 แต่มีหลักการเขียนที่เยอะ จึงน้อยคนที่จะเขียนได้ ตามชื่อของมันซุลุซแปลว่า หนึ่งส่วนสาม คือตัวอักษรของค็อตชนิดนี้จะต้องจัดวางในต่ำแหน่งที่ถูกต้อง  ต้องฝึกฝนเป็นเวลานาน ค็อตชนิดนี้จะมีลัษณใกล้เคียงกับค็อตนัศค์ แต่จะดูเรียวยาวกว่า

خط الرقعة

       ค็อตตุ้ลรุกอะฮ หรือริกอะ คือค็อตที่ใช้ในการเขียนทั่วไป เขียนจดหมาย เขียนป้าย เป็นค็อตทีใช้ง่ายและถนัดมือ ตัวอักษรจะมีลักษณะที่สั้นระทัดรัด และเขียนได้เร็ว

خط النسخ

     ค็อตตุ้ล นัศค์ เป็นค็อตที่เกิดขึ่นในยุคคอลีฟะห์อุซมาน  เนื่องจาท่านอุซมานเป็นที่รวมรวมกุรอ่านเป็นมุศฮัฟ จากเดิมที่ระจัดกระจายอยู่ตามสถานที่ต่าง และกุรอ่านนั้นเป็นค็อตุกูฟีย์กอดีมและอ่านยาท่านเลยคิดค้ค็อตนัศค์ขึ้นมา นัศค์แปลว่าคัดลอก คือ เขียนง่ายและสะดวกที่จะทำหลายเล่มเพื่อสงต่อไปยังหัวเมืองต่างๆ

     4 كوفي المائل (กูฟีย์ มาอิล)

       2 كوفي قديم (กูฟีย์ ก่อดีม)

     3كوفي مشرقي(กูฟีย์ มัชรอกีย์)

خط الكوفي

       ค็อตตุ้ลกูฟีย์ เป็นแรกที่มีการเขียนขึ้น ถูกพบครั้งแรกพบในแถบอิรัก ในเมืองกูฟะฮ์ เลยตั้งชื่อว่าค็อตกูฟีย์(ค็อตของชาวกูฟะฮ์)ลักษณะของค็อตชนิดนี้คือจะเป็นตัวเหลี่ยม เพราะในยุค่ก่อนนั้นการเขียนจะเขียนบนแผ่นหนัง ก่อนหิน หรือแผ่มไม้ จึงยากที่เขียนเป็นเส้นโค้ง

      ค็อตกููฟีย์มีหลายแบบ ในปัจจุบันที่พบมากคือ

             1 كوفي مربع (กูฟีย์ มุรเบี้ยะ)

ชนิดของค็อต

  ค็อตนั้นถูกแบ่งออกเป็น 2 รูปแบบ

๑.แบบดังเดิม 

      แบบดังเดิมนี้จะคงการเขียนมาตั้งแต่ยุคโบราณ จะสามารถแบ่งออกเป็นชนิดต่างๆ ได้ 8 ชนิด 

ได้แก่ ๑ ค็อตตุ้ลกูฟีย์

          ๒ค็อตตุ้ลนัซค์

          ๓ค็อตตุ้ลริกอะฮ์

          ๔ค็อตตุ้ลซุลุซ

          ๕ต็อตตุ้ลฟาริซีย์

          ๗ค็อตมัฆริบีย์

          ๘ค็อตตุ้ลดีวานีย์

๒.แบบประยุค

      แบบนี้จะเป็นการพัฒนาหรือต่อเติมไห้ดูสวยงามขึ้น เพื่อใช้ในการสื่อความหมายหรือเป็นรูปภาพตามต้องการ แบบนี้จะมีหมากหมายหลายชนิด แต่จะยกมาแบบที่เห็นทั่วไป

4.ยุคปัจจุบัน

        ในยุคนี้ค็อตได้กลายเป็นศิลปะแขนงนึง ที่นิยมมากในหมู๋ชาวอาหรับและในประเทศอื่นๆ ซึ่งองค์การยูเนสโก้ ได้จึงได้จัดไห้มีวันภาษาอาหรับโลกขึ้น ซึ่งผลจากการว่าภาษาอาหรับมีวัตธนธรรมที่โบราณ และเป็นหนึ่งในภาษาโบราณยังมีการใช้อยู่ (ภาษาโบราณ อื่นๆส่วนใหญ่ได้เป็นภาษาที่ตายแล้ว เช่น อักษรของชาวเยเมนโบราณ อักษรลาติน อักษรมายา อักษรลิ้มหรือคูนิฟอร์มในอียิปต์ เป็นต้น) และบุคคลที่ เก่งกาจหรือชำนาญที่สุดในด้านการเขียนค็อต ชื่อ อับดุลฆอนี อัลอานีย์ เป็นชาวแบกแดด ประเทศอิรัก ในปี 2009 และได้มีการนำวิชชานี้เข้าสอนเป็นหนึ่งสาขาของด้านภาษาอาหรับรองมาจากกาอ่านกอรี หรือการอ่านกุรอ่านโดยใช้ทำนองที่สวยงาม

عبد الغاني العاني

๓.ยุคคอลีฟะห์อัรรอชีดีน

            ชุมชนชาวอาหรับซึ่งที่เป็นมุสลิมได้พัฒนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัดภายในยุคสมัยของคอลีฟะอัรรอชีดีนและ ได้มีการตั้งกฎเกนณ์ขึ้นมาแทนที่การปกครองแบบชนเผ่า เหมือนกฏหมายที่กำหนดขึ้น จากการทำขึ้นของคอลีฟะห์ทั้ง๔

               ท่านอาลี บิน อบีตอเล็บ คอลีฟะฆ์คนที่๔ ได้ทำการสนับสนุนและคอยส่งเสริมการเขียนค็อตขึ้น และค็อตทำไห้ศิลปะของอิสลามเป็นที่รู้จักแพร่หลาย เมื่อสิ้นสุดยุคคอลีฟะห์ปรากฏว่า และเริ่มมีหลักการเขียนตั้งขึ้น และมันได้แพร่ไปในคาบสมุทรอาหรับทั้ง ทิศตะวันตก ตะวันออก เหนือ ใต้

๒.ยุคท่านร่อซูล ซ็อลลอลอฮุอลัยฮิว่าซัลลัม

          เมื่ออิสลามมาถึงทำไห้ผู้ตนที่ไม่รู้หนังสือ พัฒนาอย่างรวดเร็วและทำไห้ประชาชนมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ซึ่งทำไห้อารยธรรมอาหรับดีขึ้นกว่าตอนที่อิสลามยังไม่มี. เพระอัลกุรอ่านนั้นลงมาเป็นภาษาอาหรับทำไห้บุคคลที่ไม่รู้หนังสือ เรียนภาษาอาหรับเพื่อที่จะทำไห้เข้าใจความหมายที่แท้จริงของ อัลกุรอ่าน และศิลปะในการคัดอาหรับก็เริ่มมีขึ้น จากอายะห์ที  الذي علم بالقلم อิสลามเป็นผู้ที่ทำไห้การเขียนค็อตเป็นศิลปะแขนงหนึ่ง

ค็อตในยุคท่านร่อซูล

และหลังจกนั้นก็มีค๊อตเข้ามาในแถบคาบสมุทรอาหรับอีกเรียกว่าค๊อตอิรอมี(خط الارمي)(การเตรื่งหมายที่ทำด้วยหิน)
สำหรับค็อตอีรอมีนั้น พวกมีชชันนารีจากสาสนาคริสต์เป็นคนนำเข้ามา จนกระทั้งได้กลายเป็นอักษรของศาสนาคริสตจักรในแถบตะวันออก และยังพบอักษรต่างๆอีกมากมายเช่น อักษรซามูดี(قلم الثمودى)ซึ่งเป็นอักษรของชาวซะมูด อักษรลิฮายานี(قلم اللحياني)ของเผ่าلحيان  และท่าน ดอกเตอร์ ญีวาด อาลี ได้กล่าวไว่มากมายจากกาตั้งสมุติฐาน ว่าอักษรภาษาอาหรับเป็นอักษรแรกที่เคยมีมา

خط الارمي

قلم الثمودي

๑.ยุคญาฮิลี่ยะห์

             สำหรับค็อตอารอบีย์นั้นถูกรู้จักมาตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว มากกว่าหนึ่งพันปี ซึ่งพบในแถบคาบสมุทรอาหรับ และในสถานที่อื่นๆก็จะมีความแตกต่างกันในด้านการเขียนบันทึก นักค้นคว้าประวติศาสตร์ทางด้านอักษรอาหรับยุคแรก ใด้ยืนยันว่าในบันทึกนั้นเป็นการเขียนของชาวเยเมนบนหนังลา

และบันทึกของชาวเยเมนนั้นก็ยังคงเก็้บรักษาอยู่ เมืออิสามได้มาถึงปรากฎว่าชาวมักกะฮมีการเขียนด้วยอักษรที่เฉพาะและแตกต่างจากการเขียนของบันทึกนั้น พวกเข้าจึงเรียกการเขียนของชาวอาหรับนี้ว่า ค๊อตตุ้ลอารอบีย์นั้นเอง และการเขียนโองการต่างของอัลกุรอ่านที่ลงมานั้นจะใช้อักษรของอาหรับ อักษรภาษาอาหรับจึงกลายเป็นอักษรที่เป็นทางการของชาวมุสลิม ดังนั้นอักษรที่ใช้บันทึกของชาวเยเมนก็ไม่ได้ใช้ หรือตายไปแล้ว

อักษรของชาวเยเมนในยุคนั้น

ยุคสมัยต่างของค๊อตตุ้ลอารอบีย์

   สามารถแบ่งออกเป็นยุคต่างๆดังนี้

๑.ยุคญาฮิลี่ยะห์(ยุคอาหรับเก่าหรือก่อนท่านร่อซูล ซอลลอลอฮุอลัยฮิวซัลลัมประสูติ)๒.ยุคท่านร่อซูล ซอลลอลอฮุอลัยฮิวซัลลัม๓.ยุคคอลีฟะอัรรอชิดีน (คอลิฟะห์ ทั้ง๔ท่าน)๔.ยุคปัจจุบัน

الخط العربي 

الخط العربي              (ค็อต อารอบี) หรือ Arabic calligraphy และในภาษาไทยคือการคัดลายมือภาษาหาหรับ  การคัดลายมือนนั้นก็เป็นส่วนหนึง่ของศิลปะซึ่งมีในภาษาต่าง ทั้ง ภาษาไทย อังกฤษ จีน ญิ่ปุ่น ก็มีการเขียนคัดลายมือทั้งสิ้น  การคัดลายมือนั้นนอกจากจะสร้างไห้เกิดความสวยงามแล้ว ยังสามรถฝึกสมาธิความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งการคัดลายมือก็จะมีลักษณะที่แตกต่างกันไปตามวาระโอกาศที่จะใช้แล้วยิ่งในภาษาอาหรับ จะมีรูปแบบของการเขียนที่หลากหลาย

           มาทำความรู้จัก คำสองคำนี้ก่อนคือ خط (ค็อตตุน) แปลว่าเส้นสาย กับ คำว่าعربية  (อารอบียะห์ ) เกียวกับอาหรับ

รวมกันคือเส้นสายภาษาอาหรับ คือตามที่เห็นภาษาอาหรับจะมีลักษณะเป็นเสนตรง โค้ง เฉียง ซึ่งลักษณะก็จะแตกต่างกันออกไป ในแต่ละตัวอักษร และในแต่ละประเภท